Flying to the USA
Blijf op de hoogte en volg Nadja
27 Maart 2013 | Verenigde Staten, Colorado Springs
21 maart 2013, de dag dat we per viiegtuig (hoe anders) naar Amerika vlogen. We vlogen van Dusseldorf naar Chicago, hier hadden we een tussenstop. Daarna vervolgde we onze reis van Chicago naar Colorado Springs, our new home.
Een dag voor dat we zouden vertrekken kregen we erg leuk nieuws (niet dus) namelijk Lufthansa (hiermee vlogen wij) gingen op 21 maart staken! Geweldig. Wij haddden dus al gelijk paniek en belden Thomas Cook, Lufthansa zelf etc. We kregen het antwoord dat de internationale vluchten wel zouden vliegen. Op hoop van zegen dan maar.
De avond voordat ik vertrok heeft mijn zusje bij mij in bed geslapen, als een soort afscheid. Ik heb niet echt vast geslapen en werd ook al vroeg wakker. Rond een uur of 6 ben ik opgestaan en ben me gaan verzorgen. Ik had nog 20 keer in mn koffer gekeken of ik niet iets vergeten ben. Samen met mijn vader had ik ook nog met mn lieve hondjes gewandeld, die ga ik echt missen. Ook Soraya, mijn paard heb ik met mijn in hart weg moeten doen. Dit was een van de moeilijkste goodbye's die ik ooit heb moeten doen. Iedere keer als ik er aan denk dan kan ik in huilen uitbarsten. Rond kwart voor 8 kwamen opa, wilma, daisy, martin en patricia. Hun gingen mee samen met mijn ouders en zusje mij uitzwaaien op het vliegveld.
De rit naar het vliegveld was zo voorbij, ik denk omdat ik wist dat snel afscheid moest gaan nemen. Eenmaal op het vliegveld aangekomen stond er een rij van hier tot tokio voor onze koffers in te checken. We dachten dat we daar wel lang zouden staan en dus geen tijd meer hadden om met onze familie en vrienden iets te gaan drinken. Opeens ging de rij en supersnel en voordat we het wisten waren we aan de beurt. Ook hoefden we onze extra koffer niet te betalen vanwege de stakingen, dat was mooi meegenomen! Ik ben nog gaan eten met mn familie en vrienden en al snel was het tijd om door de douane te gaan. Afscheid nemen dus. Niet mijn favoriete iets. Het afscheid viel zwaar en ik begon me een beetje te realiseren dat ik ze een jaar niet ging zien. Eenmaal door de douane ging het iets beter.
De vlucht was een uurtje vertraagt en rond een uur of 2 gingen we dan eindelijk de lucht in. Tijdens de vlucht hebben we 2 films gekeken. We kregen ook eten in het vliegtuig, niet echt een vette hap maar het was te doen. Na 8 uur te hebben gevlogen kwamen we dan eindelijk aan in Chicago United States! Dit vliegveld was echt enorm, niet normaal. We aten wat en zijn gaan wachten bij de gate op onze vlucht. De vlucht van Chicago naar Colorado Springs duurde 2 uurtjes. We kwamen aan in Colorado Springs en zijn per yellow cab (yay) naar het hotel gegaan. Hier werden we leuk ontvangen. Bruce heeft ons daarna naar ons appartementje gebracht. We kwamen daar binnen en hebben gelijk de boel gereorganiseerd, want het zag er niet uit haha. Daarna zijn we naar bed gegaan want we waren kapot moe. We waren inmiddels al 24 wakker!
Lots of loveeeeeeeeeeeeeeeee
Een dag voor dat we zouden vertrekken kregen we erg leuk nieuws (niet dus) namelijk Lufthansa (hiermee vlogen wij) gingen op 21 maart staken! Geweldig. Wij haddden dus al gelijk paniek en belden Thomas Cook, Lufthansa zelf etc. We kregen het antwoord dat de internationale vluchten wel zouden vliegen. Op hoop van zegen dan maar.
De avond voordat ik vertrok heeft mijn zusje bij mij in bed geslapen, als een soort afscheid. Ik heb niet echt vast geslapen en werd ook al vroeg wakker. Rond een uur of 6 ben ik opgestaan en ben me gaan verzorgen. Ik had nog 20 keer in mn koffer gekeken of ik niet iets vergeten ben. Samen met mijn vader had ik ook nog met mn lieve hondjes gewandeld, die ga ik echt missen. Ook Soraya, mijn paard heb ik met mijn in hart weg moeten doen. Dit was een van de moeilijkste goodbye's die ik ooit heb moeten doen. Iedere keer als ik er aan denk dan kan ik in huilen uitbarsten. Rond kwart voor 8 kwamen opa, wilma, daisy, martin en patricia. Hun gingen mee samen met mijn ouders en zusje mij uitzwaaien op het vliegveld.
De rit naar het vliegveld was zo voorbij, ik denk omdat ik wist dat snel afscheid moest gaan nemen. Eenmaal op het vliegveld aangekomen stond er een rij van hier tot tokio voor onze koffers in te checken. We dachten dat we daar wel lang zouden staan en dus geen tijd meer hadden om met onze familie en vrienden iets te gaan drinken. Opeens ging de rij en supersnel en voordat we het wisten waren we aan de beurt. Ook hoefden we onze extra koffer niet te betalen vanwege de stakingen, dat was mooi meegenomen! Ik ben nog gaan eten met mn familie en vrienden en al snel was het tijd om door de douane te gaan. Afscheid nemen dus. Niet mijn favoriete iets. Het afscheid viel zwaar en ik begon me een beetje te realiseren dat ik ze een jaar niet ging zien. Eenmaal door de douane ging het iets beter.
De vlucht was een uurtje vertraagt en rond een uur of 2 gingen we dan eindelijk de lucht in. Tijdens de vlucht hebben we 2 films gekeken. We kregen ook eten in het vliegtuig, niet echt een vette hap maar het was te doen. Na 8 uur te hebben gevlogen kwamen we dan eindelijk aan in Chicago United States! Dit vliegveld was echt enorm, niet normaal. We aten wat en zijn gaan wachten bij de gate op onze vlucht. De vlucht van Chicago naar Colorado Springs duurde 2 uurtjes. We kwamen aan in Colorado Springs en zijn per yellow cab (yay) naar het hotel gegaan. Hier werden we leuk ontvangen. Bruce heeft ons daarna naar ons appartementje gebracht. We kwamen daar binnen en hebben gelijk de boel gereorganiseerd, want het zag er niet uit haha. Daarna zijn we naar bed gegaan want we waren kapot moe. We waren inmiddels al 24 wakker!
Lots of loveeeeeeeeeeeeeeeee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
